Έπαυλη Κόλλα

Μετά την επανάσταση και τον γλιτωμό απο την σφαγή της Χίου, ο Μιχαήλ Κόλλας ήλθε στην Ζάκυνθο και πριν απο το 1834, εγκαταστάθηκε στην Πάτρα. Ο Μιχαήλ και ο γιός του Ανδρέας εμπνεύστηκαν την ιδέα της έπαυλης και για την οικοδόμηση της ζήτησαν την φαντασία και το πνεύμα εξόχων αρχιτεκτόνων της ρομαντικής σχολής με πολύτιμα στοιχεία λυρισμού και ανάτασης.

Το έτος 1835 παρεκλήθη ο γερμανός αρχιτέκτων Ερνέστος Τσίλλερ ως ειδήμονας και επιδέξιος χειριστής εμπνεύσεων απο τον νεοκλασικισμό και την γερμανική νοοτροπία. Ο Τσίλλερ πρότεινε σχεδόν καθαρά νεοκλασικό στύλ με αρχιτεκτονικά στοιχεία κατασκευασμένα με ψευδή δόμηση απο αμμοκονία ή μαρμαρικονία, τα οποία κατά τον ρώσο αρχιτέκτονα Βολσώφ, που εκλήθη αργότερα έπρεπε να απορριφθούν διότι το σχέδιο Τρίλλερ ταράσσει την λιτή και ήρεμη αισθητική που είχε προτείνει ο ίδιος ο Βολσώφ στην οικογένεια Κόλλα. Αυτός εγγυήθηκε την ανάληψη της οικοδόμησης, προσδίδοντας στο έργο πλούσια χάρη, καλαισθησία με εσωτερική αλλά και εξωτερική επιζωγράφιση στα διαζώματα με γοτθικά φυτικά μοτίβα από γεώδη χρώματα της αργίλου και του πωρόλυθου.

Γιατί τα άλογα αποφεύγουν να κάνουν βήματα προς τα πίσω και γίνονται επικίνδυνα όταν τα αναγκάζει ο κύριός τους με το χαλινάρι να οπισθοδρομούν;

Για να καταλάβουμε τις αντιδράσεις των αλόγων πρέπει να γνωρίζουμε κάτι από τη φυσιολογία τους. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση για το πώς βλέπουν τα μεγαλόσωμα και ευαίσθητα αυτά ζώα. Το μάτι λοιπόν του αλόγου λειτουργεί και σαν ένας ευρυγώνιος φακός που του επιτρέπει να βλέπει και στα πλάγια αλλά και ακόμη πιο πίσω. Οπως όμως είναι φυσικό, δεν βλέπει σε γωνία 360 μοιρών. Αρα μένει προς το πίσω μέρος του σώματός του, εκεί όπου είναι η ουρά, μια τυφλή ζώνη. Αυτό όμως κάνει το άλογο να δυσανασχετεί. Επειδή δεν βλέπει, άρα δεν ελέγχει την περιοχή όπου πατούν τα δύο οπίσθια πόδια του, αρνείται να προχωρήσει προς τα πίσω.