Έπαυλη Κόλλα

Μετά την επανάσταση και τον γλιτωμό απο την σφαγή της Χίου, ο Μιχαήλ Κόλλας ήλθε στην Ζάκυνθο και πριν απο το 1834, εγκαταστάθηκε στην Πάτρα. Ο Μιχαήλ και ο γιός του Ανδρέας εμπνεύστηκαν την ιδέα της έπαυλης και για την οικοδόμηση της ζήτησαν την φαντασία και το πνεύμα εξόχων αρχιτεκτόνων της ρομαντικής σχολής με πολύτιμα στοιχεία λυρισμού και ανάτασης.

Το έτος 1835 παρεκλήθη ο γερμανός αρχιτέκτων Ερνέστος Τσίλλερ ως ειδήμονας και επιδέξιος χειριστής εμπνεύσεων απο τον νεοκλασικισμό και την γερμανική νοοτροπία. Ο Τσίλλερ πρότεινε σχεδόν καθαρά νεοκλασικό στύλ με αρχιτεκτονικά στοιχεία κατασκευασμένα με ψευδή δόμηση απο αμμοκονία ή μαρμαρικονία, τα οποία κατά τον ρώσο αρχιτέκτονα Βολσώφ, που εκλήθη αργότερα έπρεπε να απορριφθούν διότι το σχέδιο Τρίλλερ ταράσσει την λιτή και ήρεμη αισθητική που είχε προτείνει ο ίδιος ο Βολσώφ στην οικογένεια Κόλλα. Αυτός εγγυήθηκε την ανάληψη της οικοδόμησης, προσδίδοντας στο έργο πλούσια χάρη, καλαισθησία με εσωτερική αλλά και εξωτερική επιζωγράφιση στα διαζώματα με γοτθικά φυτικά μοτίβα από γεώδη χρώματα της αργίλου και του πωρόλυθου.

Ενα δοχείο με νερό που έχει στερεωθεί στον πυθμένα του ένας φελλός ρίχνεται από τον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας προς τα κάτω, ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνεται ο φελλός. Φθάνοντας στη γη, πού θα βρίσκεται ο φελλός;

Δεν είναι και αφύσικο κάποιος να σκεφθεί ότι ο φελλός θα έχει φθάσει στην επιφάνεια αφού η άνωση θα τον ωθήσει προς τα επάνω. Στη διάρκεια της ελεύθερης πτώσης όμως δεν υπάρχει άνωση αφού αυτή είναι πάντα μια αντίδραση του υγρού στη δύναμη της βαρύτητας. Επειδή λοιπόν πέφτοντας όλα τα σώματα, άρα και το νερό και ο φελλός, έχουν την ίδια επιτάχυνση, ο φελλός θα παραμείνει στη θέση του ώσπου να σταματήσει η πτώση.