Έπαυλη Κυριάκου Λάππα, Διονύσιου Γιαννουλόπουλου, Αρθούρου Μόρφυ - Καρατζά

Η έπαυλη αυτή ανεγέρθηκε απο τον Πατρινό τραπεζίτη Κυριάκο Λάππα περί το έτος 1892, αφού είχε αγοράσει την γη -περίπου 10 στρέμματα σταφιδάμπελου- απο τους Διονύσιο Γεωργίου και Κωνσταντίνο Αλποχωρίτη. Το καλοκαίρι του 1891 ο Κυριάκος Λάππας ξερίζωσε το αμπέλι και σε ένα μέρος αυτού ανήγειρε μεγάλη οικοδομή. Το υπόλοιπο του χώρου το μετέτρεψε σε κήπο της έπαυλης.
Στις 3 Ιουλίου του 1919 η έπαυλη περιέρχεται, είς πλήρη κυριότητα, στον δικηγόρο Διονύσιο Γιαννουλόπουλο. Έκτοτε ο Διονύσιος Γιαννουλόπουλος με την οικογένεια του κατοικούν στην έπαυλη την οποία καλώπισαν με γαλλικού τύπου κουφώματα, καθώς και πυργοειδείς εξώστες. Η έπαυλη πλέον καθωρίστηκε ως έπαυλη Διονύσιου Γιαννουλόπουλου. Ο Γιαννουλόπουλος προσκάλεσε αρχιτέκτονα για να επιθεωρήσει την στατικότητα του κτιρίου, καθώς και Ρώσσους ειδικούς τεχνίτες οι οποίοι έκαναν αξιοθαύμαστες επιχρωματώσεις στο εσωτερικό της έπαυλης. Ζωγράφισαν διάφορες ελαιογραφίες με φυτικά ή ζωικά μοτίβα και αριστοκρατικά θέματα ευρωπαικής νοοτροπίας.

Γιατί λένε πως όπως και αν πέσει μια γάτα, όσα κόκαλα και αν σπάσει, πάντα στο τέλος καταφέρνει και επιζεί;

Δεν είναι αλήθεια πως όπως και αν συμπεριφερθείς σε μια γάτα αυτή θα επιζήσει. Τον μύθο για τις εφτάψυχες γάτες τον συντηρεί η παρατήρηση ότι τα ζώα αυτά έχουν την ικανότητα, κυρίως σε μικρές ηλικίες, όταν από απροσεξία πέφτουν από τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών όπου επιμένουμε αρκετές φορές να τα έχουμε να ζουν, ή όταν τα χτυπήσει ένα αυτοκίνητο να καταφέρνουν να ξανασταθούν στα πόδια τους κάποια στιγμή.

Αμερικανοί ερευνητές τον τελευταίο καιρό μετά από προσεκτικές παρατηρήσεις και πειράματα (;) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άγριες αλλά και οι ήμερες γάτες εκπέμπουν ήχους χαμηλών συχνοτήτων στην περιοχή των 27 ως και 44 Hz. Αυτός ο υπόκωφος ήχος αποδείχθηκε ότι βοηθάει τα κόκαλα να «θρέψουν» εκεί όπου υπάρχει ράγισμα ή και κάταγμα. Αυτή η παρατήρηση μάλιστα ίσως βοηθήσει και στη μάχη κατά της οστεοπόρωσης στους ανθρώπους.