Έπαυλη Κόλλα
Έπαυλη Κόλλα

Τελικά την ανάληψη του έργου ανέλαβε ο Βολσώφ με τον Έλληνα αρχιτέκτονα Νικολούδη. Το έργο άρχισε στις αρχές του 1880 και περατώθηκε το 1890.
Η έπαυλις είναι διώροφη με σοφίτα και το συνολικό εμβαδόν της είναι 385 τ.μ. Με κύρια είσοδο στην δυτική οψη που εμφανίζεται με στοά απο οξυκόρυφα τόξα, που στον όροφο μετατρέπεται σε σκεπαστή βεράντα, με ξύλινα διακοσμητικά γοτθικά μοτίβα. Χαρακτηριστικό στοιχείο της έπαυλης είναι οι δύο οκταγωνικοί πύργοι, συμμετρικά τοποθετημένοι στις γωνίες της βόρειας όψης που καλύπτονται με οξυκόρυφες στέγες απο μεταλλικές φολίδες.
Μοιάζουν σαν αν καταλήγουν σε πυραμοειδείς μεταλλικούς σχηματισμούς καθώς και σε γοτθικές οξύγωνες τοξοειδείς αιχμές στα υπέρυθρα και στο προστώο που στηρίζεται η μεγάλη βεράντα στολισμένη με τα αραβουργήματα της σκεπής της.
Μετά την οικοδόμηση του θαυμαστού αυτού έργου δεν έλειψαν και οι κριτικές απο το περιβάλλον των αρχιτεκτονικών κύκλων, οπαδών των διαφόρων ρευμάτων της εποχής. Μιά μερίδα απο αυτούς έκρινε οτι η δομή της έπαυλης και η σύνθεση δεν υπάκουσαν στον ρυθμό του κλασικού στοιχείου, αλλά υποτάχτηκε στο σοβαρό γοτθικό ύφος και ο αρχιτέκτονας ςντέγραψε διακοσμητικά στοιχεία με αυτοσχεδιασμό πάνω σε απομιμήσεις που εισήγαγε και ο Ερνέστος Τσίλλερ.
Παρά τις διάφορες κριτικές, η έπαυλη Κόλλα αποτελεί αξιοθαύμαστο δείγμα αρχιτεκτονικού μεγαλουργήματος για την περιοχή μας και είναι πανθομολογούμενη η αλήθεια οτι η έπαυλη Κόλλα διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση αναλογιών και τυπολογιών διαφορετικής προέλευσης ιστορικών και αρχιτεκτονικών στοιχείων.
O κήπος της έπαυλης Κόλλα

Κατά το έτος 1903 είχαν δημιουργηθεί διάφοροι χρωματισμοί με αραιούς αναβαθμούς, ελικοειδείς δρομίσκοι, σκάλες λίθινες και ξύλινες που οδηγούσαν σε φυσικούς και τεχνικούς εξώστες. Επίσης υπεραρκετός χώρος είχε καλυφθεί απο δασικά καλλωπιστικά δένδρα ώστε να αποτελεί πνεύμονα πρασίνου και μαγευτικού κάλους.